12.06.2024 Środa. I już mamy czerwiec miesiąc Fotofestiwalu.
Jedziemy do Łodzi. Pogoda jest rewelacyjna, nareszcie bez upałów, niebo zachmurzone.
Wleczemy się bocznymi drogami, tak dosłownie jakieś 70 km/h. Ale jest dobrze niespiesznie, na luzie.
Obserwujemy krajobrazy za szyb Buchanki.
Niby te same widoki co w ubiegłym roku, a jednak trochę się zmieniły. Nowe domy, pola obsiane inną roślinnością. Gdzieś zniknęły stada krów.
Jest ich niewiele tylko pojedyncze egzemplarze.
Po ostatnich nawałnicach roślinność bujnie się rozrosła. Zanurzamy się w tym morzu zieleni, a Buchanka jak łódź na falach podskakuje i kołysze się na boki.
Pierwsza atrakcja na trasie, nieopodal Powidza. Znajdowała się tam granica pomiędzy zaborem pruskim, a zaborem rosyjskim. Toczyły się tutaj walki podczas Powstania Wielkopolskiego
Kolejna niespodzianka niedaleko Kleczewa przy wielkiej, potężnej koparce DOLORES. Jest to koparka wieloczynnościowa typu SRs1800, Widok jak z filmu horroru. Gigantyczny potwór ze stali z wielkim zębatym pyskiem stoi opuszczony na polu. Budzi podziw i grozę.
W Kleczewie stoi mniejsza siostra Dolores koparka SchRs-315 Pozostawiona jako pomnik-zabytek techniki
Robimy kilka fotek w wygaszanej elektrowni w Turku i małe zakupy na grilla.
Płyniemy dalej, do Jeziorska na nasz stały nocleg tuż przed Łodzią. Stare miejsce postoju nadal nieczynne. Zakaz wjazdu.
Jedziemy na drugą stronę tamy. Moc wody zgromadziło się w zbiorniku. Całe brzegi Jeziorska zalane.
Znajdujemy zaciszne miejsce w rezerwacie przyrody. Wędkarze siedzą wokół to my też. Na drugiej stronie zbiornika zachodzi słońce i widać marinę, której do tej pory nigdy nie widzieliśmy. Jakiś maniak sportów wodnych “upala” skuter.
Przed nami świeżo zalane trzciny i pewnie zatopione gniazda ptaków.
Zachód słońca schował się w chmurach. GS montuje grilla i rozpala ognisko.
Jesteśmy sami bez komarów, ludzi. Tylko żaby i my.
